25 juli 2015 Murias de Rechivaldo - Rabanal Del Camino 15 km.
25 juli 2015 - Rabanal Del Camino, Spanje
Fawlty Towers......
Na een super goede nacht (het was heel fris) en een lekker ontbijt met roerei en vers sinaasappelsap, gingen we weer op stap. We begonnen met ons jack aan, want het was echt fris. Zo'n 12 graden. We liepen vrijwel de hele route over een grindpad langs een hele stille weg. Het deed ons erg denken aan de duinen bij Bergen of Schoorl. Veel dennen, eiken en doornstruiken. In de verte de duinen. Alleen zijn deze wat hoger en groener. We kwamen door kleine dorpjes waar heel uitnodigend de borden al klaar stonden, waarop stond wat je er allemaal kunt eten. Deze plaatsjes bestaan uit nog geen 60 huizen, soms heel mooi gerestaureerd, maar ook een aantal bouwvallen.
Voor ons liep een stel waarvan vooral hij op onze lachspieren werkte. Hij liep 'zo breed mogelijk' en op die brede rug droeg hij een rugtasje waar net een flesje water en een zakdoek in paste.
Een andere hilarisch moment was toen we ons hostel binnenkwamen. Na de hal waar je binnenkwam, kon je rechtdoor of linksaf. We zagen dat links de bar was, waar een man achter stond. Dus wij gingen naar hem toe om te zeggen dat we een kamer gereserveerd hadden. ' Rechtdoor' wees hij resoluut. Dus we keerden om en gingen braaf die kant op. Daar zagen we een balie met een deur richting bar. En ja hoor.....de deur ging open en hetzelfde mannetje kwam naar ons toe om ons in te checken. We moesten allebei lachen en dachten aan John Cleese.
Na een super goede nacht (het was heel fris) en een lekker ontbijt met roerei en vers sinaasappelsap, gingen we weer op stap. We begonnen met ons jack aan, want het was echt fris. Zo'n 12 graden. We liepen vrijwel de hele route over een grindpad langs een hele stille weg. Het deed ons erg denken aan de duinen bij Bergen of Schoorl. Veel dennen, eiken en doornstruiken. In de verte de duinen. Alleen zijn deze wat hoger en groener. We kwamen door kleine dorpjes waar heel uitnodigend de borden al klaar stonden, waarop stond wat je er allemaal kunt eten. Deze plaatsjes bestaan uit nog geen 60 huizen, soms heel mooi gerestaureerd, maar ook een aantal bouwvallen.
Voor ons liep een stel waarvan vooral hij op onze lachspieren werkte. Hij liep 'zo breed mogelijk' en op die brede rug droeg hij een rugtasje waar net een flesje water en een zakdoek in paste.
Een andere hilarisch moment was toen we ons hostel binnenkwamen. Na de hal waar je binnenkwam, kon je rechtdoor of linksaf. We zagen dat links de bar was, waar een man achter stond. Dus wij gingen naar hem toe om te zeggen dat we een kamer gereserveerd hadden. ' Rechtdoor' wees hij resoluut. Dus we keerden om en gingen braaf die kant op. Daar zagen we een balie met een deur richting bar. En ja hoor.....de deur ging open en hetzelfde mannetje kwam naar ons toe om ons in te checken. We moesten allebei lachen en dachten aan John Cleese.
Ik geniet nog steeds iedere dag van jullie mooie ervaringen.
Na de bedbugs en de vliegende mieren hebben wij hier nu een ontzettende puinhoop na de megastorm van gister. Niet te geloven wat een bende overal bijna angstaanjagend. Overal liggen afgerukte takken en compleet uit de grond getrokken bomen, strandhuisjes verdwenen. Echt je weet niet wat je ziet. Dus waarschijnlijk is iedereen hier in de omgeving vandaag aan het puinruimen.
Nog veel wandelplezier !!
x Margo