4 augustus 2015 Lodoso - Melide 18 km.
4 augustus 2015 - Melide, Spanje
We haalden iedereen in...
Gisterenavond hebben we heerlijk gegeten. Onze gastheer kookte zelf en we kregen gebonden groentesoep met zelfgemaakte croutons, gemengde salade met steak en echt goede patatjes en ijs met chocolade sausje toe. Achter ons zaten een vader en zoon uit Amerika die echt geen woord Spaans spraken. Toen ze gevraagd werden hoe laat ze ontbijt wilden, dachten ze dat ze gevraagd werden hoe laat ze weer wilden gaan vertrekken. Toen wij met ze in gesprek raakten, bleek dat ze helemaal geen ontbijt wilden. We hebben het een en ander beter op een lijn gebracht met onze wensen en gezegd dat ze ons alle vier tegelijk weg konden brengen om 8 uur. We raakten ook nog in gesprek met een jong Spaans stel. Ze vielen zowat van hun stoel toen ze hoorden hoeveel kilometers wij al gelopen hadden.
We hebben weer heerlijk geslapen en kregen een lekker ontbijt. Daarna gingen we met auto en aanhanger (daar lagen de fietsen van de Amerikanen in) naar Palas del Rei. Daar moesten ze eerst pinnen, want anders konden ze de rekening niet betalen. Bij de tweede bank lukte het en vervolgens reden we weer naar ons startpunt. Het was verbazingwekkend stil op de route, behalve toen we in Palas del Rei kwamen. Daar waren weer veel pelgrims op een kluitje. Maar gelukkig, de terrasjes uitgezonderd, bleef het verderop weer stil. We werden door niemand ingehaald, terwijl we zelf wel mensen inhaalden. . De spierpijn heeft duidelijk toegeslagen bij de 100 km. lopers. We kwamen Daan en Jeanette ook weer een paar keer tegen en ook het Engelse stel Nick en Claire is nog steeds aan de wandel. Claire heeft stokken gekocht en slikt pijnstillers. She is doiing wel now...
De route was weer erg mooi en ging over zandpaden door bossen.
We spraken nog een Noors stel die ons aantal kilometers amazing vonden. De man vroeg wat de tocht met ons deed. We hebben gezegd dat het je hoofd leegmaakt en goed voor je lijf is. Je bent alleen met de meest elementaire zaken bezig, zoals eten, drinken en slapen en je geniet van de natuur om je heen. Hij begreep het helemaal en raadde ons een huttentocht in de bergen van Noorwegen aan. Dat geeft hetzelfde effect, vertelde hij.
We hebben zojuist onze siësta weer gehad en hebben genoten van een filmpje van onze kleinkinderen. Ze stonden samen te zingen in hun bedje. We hebben het 6 keer bekeken en toen een filmpje van onszelf teruggestuurd, waarbij we hetzelfde liedje zongen, inclusief een blooper omdat Joop de tekst kwijt was. We hebben toch een lol gehad....
Gisterenavond hebben we heerlijk gegeten. Onze gastheer kookte zelf en we kregen gebonden groentesoep met zelfgemaakte croutons, gemengde salade met steak en echt goede patatjes en ijs met chocolade sausje toe. Achter ons zaten een vader en zoon uit Amerika die echt geen woord Spaans spraken. Toen ze gevraagd werden hoe laat ze ontbijt wilden, dachten ze dat ze gevraagd werden hoe laat ze weer wilden gaan vertrekken. Toen wij met ze in gesprek raakten, bleek dat ze helemaal geen ontbijt wilden. We hebben het een en ander beter op een lijn gebracht met onze wensen en gezegd dat ze ons alle vier tegelijk weg konden brengen om 8 uur. We raakten ook nog in gesprek met een jong Spaans stel. Ze vielen zowat van hun stoel toen ze hoorden hoeveel kilometers wij al gelopen hadden.
We hebben weer heerlijk geslapen en kregen een lekker ontbijt. Daarna gingen we met auto en aanhanger (daar lagen de fietsen van de Amerikanen in) naar Palas del Rei. Daar moesten ze eerst pinnen, want anders konden ze de rekening niet betalen. Bij de tweede bank lukte het en vervolgens reden we weer naar ons startpunt. Het was verbazingwekkend stil op de route, behalve toen we in Palas del Rei kwamen. Daar waren weer veel pelgrims op een kluitje. Maar gelukkig, de terrasjes uitgezonderd, bleef het verderop weer stil. We werden door niemand ingehaald, terwijl we zelf wel mensen inhaalden. . De spierpijn heeft duidelijk toegeslagen bij de 100 km. lopers. We kwamen Daan en Jeanette ook weer een paar keer tegen en ook het Engelse stel Nick en Claire is nog steeds aan de wandel. Claire heeft stokken gekocht en slikt pijnstillers. She is doiing wel now...
De route was weer erg mooi en ging over zandpaden door bossen.
We spraken nog een Noors stel die ons aantal kilometers amazing vonden. De man vroeg wat de tocht met ons deed. We hebben gezegd dat het je hoofd leegmaakt en goed voor je lijf is. Je bent alleen met de meest elementaire zaken bezig, zoals eten, drinken en slapen en je geniet van de natuur om je heen. Hij begreep het helemaal en raadde ons een huttentocht in de bergen van Noorwegen aan. Dat geeft hetzelfde effect, vertelde hij.
We hebben zojuist onze siësta weer gehad en hebben genoten van een filmpje van onze kleinkinderen. Ze stonden samen te zingen in hun bedje. We hebben het 6 keer bekeken en toen een filmpje van onszelf teruggestuurd, waarbij we hetzelfde liedje zongen, inclusief een blooper omdat Joop de tekst kwijt was. We hebben toch een lol gehad....
Leuk dat jullie van die reacties krijgen van andere pelgrims en blijf maar heel trots op jullie prestaties.
Ik las nog een spreuk van Carmiggelt die ooit zei: Wie samen reist kan samen leven.
Een waarheid als een koe!
Op de BBC televisie hebben wij een serie gezien over de Pennine Way in Engeland en ook dat is een mooie wandelroute, maar veel anderen zul je daar niet tegenkomen. Wat een ontberingen!
Maar misschien een idee na de huttentocht in Noorwegen.
Plezier en tot later, groeten Olga
Ja dat was toch geweldig het filmpje!!
Succes weer voor morgen!!
En bedankt voor jullie felicitaties!