23 juli 2015 Villar de Mazarife - Hospital de Orbigo 14 km.
23 juli 2015 - Hospital de Órbigo, Spanje
Op ons gemak....
Vanmorgen werden gewekt door de klepperende ooievaars, die hun nest hadden op de kerktoren. We kwamen als laatsten aan het ontbijt. Iedereen was al vertrokken. Gelukkig geen jeuk of bultjes opgelopen. We zijn bedbugsvrij...
Wel hebben we tot kwart over 12 vannacht kunnen 'meegenieten' van ongeveer 20 spelende en scheeuwende kinderen op het pleintje onder onze kamer. We blijven dit fenomeen nog steeds onbegrijpelijk vinden.
We liepen vandaag langs veel maïs, aardappels en bietenvelden. Ook al zou het hier maanden niet regenen, dan verdroogt hier niets want ook hier zorgt een vernuftig irrigatiesysteem van kanaaltjes en betonnen goten voor genoeg water. Dit alles wordt goed in de gaten gehouden want we zagen diverse keren dat er een auto stopte en iemand uitstapte om schuifjes open of dicht te doen.
Boven op een viaduct werden we ingehaald door een man en vrouw op de fiets. De vrouw zei ' hoi'. Onmiskenbaar Nederlanders en we hebben een tijdje met ze staan praten. Ook hebben we samen met een Hongaars meisje aan een picknick tafel ons broodje opgegeten en liepen we gelijk op met een stel uit Ontario, waarvan de vrouw gisteren vakkundig is behandeld door Joop. Ze had een lelijke blaar die aan het infecteren was. Gelukkig liep ze gaandeweg steeds beter.
In de verte zien we de Montes de Leon liggen. Dat belooft weer een hoop klim werk.
We verblijven nu in een hotel aan de rand van het dorp. Onze kamer kijkt uit op een groot maïsveld. Daar spelen vannacht hoogstens een paar konijntjes. En die maken geen lawaai.....
Vanmorgen werden gewekt door de klepperende ooievaars, die hun nest hadden op de kerktoren. We kwamen als laatsten aan het ontbijt. Iedereen was al vertrokken. Gelukkig geen jeuk of bultjes opgelopen. We zijn bedbugsvrij...
Wel hebben we tot kwart over 12 vannacht kunnen 'meegenieten' van ongeveer 20 spelende en scheeuwende kinderen op het pleintje onder onze kamer. We blijven dit fenomeen nog steeds onbegrijpelijk vinden.
We liepen vandaag langs veel maïs, aardappels en bietenvelden. Ook al zou het hier maanden niet regenen, dan verdroogt hier niets want ook hier zorgt een vernuftig irrigatiesysteem van kanaaltjes en betonnen goten voor genoeg water. Dit alles wordt goed in de gaten gehouden want we zagen diverse keren dat er een auto stopte en iemand uitstapte om schuifjes open of dicht te doen.
Boven op een viaduct werden we ingehaald door een man en vrouw op de fiets. De vrouw zei ' hoi'. Onmiskenbaar Nederlanders en we hebben een tijdje met ze staan praten. Ook hebben we samen met een Hongaars meisje aan een picknick tafel ons broodje opgegeten en liepen we gelijk op met een stel uit Ontario, waarvan de vrouw gisteren vakkundig is behandeld door Joop. Ze had een lelijke blaar die aan het infecteren was. Gelukkig liep ze gaandeweg steeds beter.
In de verte zien we de Montes de Leon liggen. Dat belooft weer een hoop klim werk.
We verblijven nu in een hotel aan de rand van het dorp. Onze kamer kijkt uit op een groot maïsveld. Daar spelen vannacht hoogstens een paar konijntjes. En die maken geen lawaai.....
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
