27 juli 2015 Riego de Ambros - Ponferrada 15 km.

Een dagje lanterfanten......

Vanmorgen vertrokken we vrij laat. Onze gastvrouw, een vrouw van in de 70, hield wel van een praatje. Ze sprak goed Frans en ze vertelde hoe slecht voorbereid sommige pelgrims aan hun tocht beginnen. Vorig jaar heeft de politie een groep van 15 Koreanen, waaronder kinderen, uit de bergen moeten redden. Ze waren verdwaald en zowat onderkoeld geraakt.
Toen we het dorpje uitliepen, kwamen we meteen weer op het meest favoriete soort pad van Inge terecht: stijl naar beneden met lekker veel stenen en keien. Voetje voor voetje en af en toe met een helpende hand van Joop ging het weer goed.
In Molinaseca, een pittoresk dorpje, hebben we een poosje met een Belg staan praten, die daar met zijn auto zijn vrouw en dochter stond op te wachten, die vanaf België met de fiets waren vertrokken. Op een bankje bij de rivier hebben we even heerlijk gezeten. Ieder dorp heeft een manier om aan te geven dat ze aan de Camino ligt. In dit plaatsje waren de Sint Jacobsschelpen, het symbool van de camino, in het hekwerk bij de rivier verwerkt.
We liepen verder door landelijk gebied met wijngaarden richting Ponferrada. Onderweg passeerden we een schaapskudde met herder en 3 hondjes. De schapen zagen er erg mager uit. Er was ook niet veel te grazen voor ze want alles was er erg droog en dor.
Ponferrada is een mooie stad met een kasteel, zoals een kasteel er uit hoort te zien. Imposant met torens en kantelen. Het was niet moeilijk om je te verbeelden hoe de Tempeliers daar in de 13e eeuw leefden.
Nadat we de binnenstad op ons gemak hadden bekeken, hebben we op een bankje in het park weer een poosje gezeten met een lekker stokbroodje. Ondanks dat het vandaag een korte afstand was, waren we pas om half 3 bij ons hostel. Niet erg...want het is de laatste dagen niet heet meer, dus de race tegen de middaghitte hoeven we niet meer te voeren.