Dinsdag 16 juli Anhee-Hastiere 22 km

Dinsdag 16 juli Anhee-Hastiere 22 km.

Weer een warme dag en een feestmaal van de Spar als afsluiting

Voordat we om 08.00 uur vertrokken moesten we samen met Jacques en de andere twee pelgrims Twan en Simone op de foto voor in het plakboek. Daarna liepen we langs de Maas richting Dinant. Het werd al gauw warm, maar na twee  uur lopen vonden we een heerlijk schaduwplekje in Dinant, vlak bij het water. Daarna liepen we naar Enseremme, waar we de stuw overliepen naar de overkant van de rivier. Er was geen fietspad, dus we liepen een aantal km. over de grote weg. Niet erg prettig maar er was gelukkig niet al te veel verkeer. Bij het kasteel van Freyer hielden we weer pauze en via een alternatieve route door de campagne gingen we verder naar Hastiere. Het was erg mooi lopen, maar ook erg heet. Gelukkig wachtte er weer een bankje in de schaduw op ons en het laatste stukje naar ons hotel was niet ver meer. Op een terras zagen we Twan en Simone weer. Ze baalden, want de camping waar ze zouden overnachten was 7 km. verderop. Dat was te ver. Ze overwogen om in het park te gaan slapen, want in ons hotel konden ze niet terecht voor een pelgrimsprijs. (de reden was ons een raadsel, want er waren volgens ons maar twee kamers bezet) We hadden geen zin om uit eten te gaan en kochten bij de Spar een ware feestmaaltijd: Gemengde sla met een bakje komkommersalade,een paar plakken ham, een bakje pastasalade en een lekkere fles rode wijn. We hebben er van gesmuld!

 Morgen gaan we naar Givet, een korte route van 11 km. Eigenlijk hadden we wat verder willen lopen, maar het lukte niet om een overnachtingsadres te vinden. Morgen hebben we dus een makkelijk dagje. Eigenlijk best wel een prettig vooruitzicht met dat warme weer….

Woensdag 17 juli Hastiere_Givet  11km.

Geduld wordt beloond en we troffen een redder in nood

We hadden afgesproken dat we om 08.00 uur zouden ontbijten, maar het restaurant was afgesloten en er was niemand te zien. Daarom eerst de tassen maar ingepakt en na een kwartier weer geprobeerd. En ja hoor….we roken koffie en de deur was open, maar nog steeds niemand te zien. Na weer een kwartier kwam “le patron”, een oude baas van dik 70 jaar, aangelopen en begon in etappes de tafel te dekken. Uiteindelijk hadden we wel een geweldig ontbijt met croissantjes, chocoladebroodjes, stokbrood, kaas en ham, yoghurt, verse aardbeien, jus d’orange en heerlijke koffie. De rekening bedroeg 51,40 euro en dat was inclusief twee maal ¾ liter bier van gisteravond. (voor de aanvulling van het  noodzakelijk vocht)

We vertrokken dus vrij laat maar dat was vanwege de korte afstand niet erg. Langs de Maas gingen we richting Givet en passeerden we de grens. We zijn dus in Frankrijk! In Givet hadden we alle tijd, dus zijn we eerst een paar uur in een park gaan zitten, lekker in de schaduw. Daarna nog een uurtje op een terrasje aan de Maas en om 17.00 uur stonden we voor de poort van de gite van de parochie, waar we afgesproken hadden met de beheerder, dachten we…..Om 18.00 uur stonden we er nog steeds, terwijl hij had  beloofd er zo aan te komen. Toen stopte er een auto en we veerden meteen op.  Maar wat bleek, het was een man die zelf ook net een deel van onze route had gelopen. Hij vroeg hoe lang we daar al stonden te wachten en gaf ons zijn tel. nr. voor het geval dat er niemand op zou komen dagen. Dan zouden we gratis bij hem kunnen eten en overnachten. Dat was al een hele geruststelling, want we begonnen ‘m wel een beetje te knijpen. Na wat heen en weer getelefoneer, bleek uiteindelijk dat we helemaal geen contact hadden met de beheerder, maar met een man van een gite in Hierges, een plaats verderop. Een en al misverstanden, dus. Maar gelukkig, onze redder in nood kwam ons om 19:15 uur met zijn auto ophalen en nam ons mee naar zijn huis aan de rand van Givet. Hij maakte een pastamaaltijd voor ons met ieder een vers gebakken eitje.  We kregen een biertje, we konden douchen en ons bed stond klaar. Het was om verlegen van te worden. Zo veel gastvrijheid! Zijn naam was Hamdi Cherifi en hij was van origine Algerijns. Het bleek dat hij pas een paar dagen geleden terug was gekomen van zijn tocht naar Vezelay en hij vertelde ons over zijn belevenissen.

Zijn dochter en kleindochter logeerden ook bij hem. Op een gegeven moment ging de dochter naar de kippenren in de tuin om eieren te rapen en trof daar wel een heel stille kip. Met grote schrikogen riep ze: “papa, viens cette poule est mort”. Hamdi ging er meteen op af, raakte de kip aan en kwam glunderend met een warm ei in zijn hand aanlopen. De kip was blijkbaar in een bijna_einood.  Daar had zij geen weet van, vandaar de schrik.

De volgende ochtend maakte hij een ontbijt voor ons en werden we door zijn dochter afgezet bij de supermarkt aan het begin van onze route. Het was geweldig zoveel hulp en gastvrijheid te krijgen van een wildvreemde. Dan blijkt dat de tocht naar Santiago toch een hele grote verbindende factor is. Heel speciaal!

Donderdag 18 juli. Givet –Haybes 24km.

Een TOPdag…

Om klokslag 08.00 uur kwamen we uit de supermarkt en begonnen we aan onze wandeling van vandaag. We moesten eerst Givet uit en liepen de eerste paar km. langs de snelweg. Niet fijn natuurlijk. Maar de rest van de tocht maakte dit weer helemaal goed…. Het was prachtig wandelen over het fietspad langs de oever van de Maas. Heel rustig en stil. Het is nog steeds erg warm, maar we liepen aan de goede oever; grotendeels in de schaduw. Het venijn zit ‘m in de staart, want de klim naar ons hotel van vandaag was erg zwaar. Maar nu zitten we heerlijk op het terras en gaan straks lekker eten. Morgen hebben we een kamer besproken in hotel du Commerce in Rocroi. Alle was is al weer gedaan en hangt door de hele kamer heen te drogen, dit verslag gaan we straks op het blog zetten, dus rest ons straks alleen een goede nachtrust.