10 juli 2015 San Juan de Ortega - Burgos 26.5 km

We zijn geen watjes....

Gisteren eindigde de dag met een speciaal tintje. Toen we aan het begin van de avond de Romaanse kerk van het plaatsje gingen bekijken, stond daar een priester die iedere pelgrim een kruisje omhing en de zegening gaf voor een voorspoedige camino. In het kerkje hing een speciale serene sfeer. Er vlogen keer op keer twee zwaluwtjes door de deur naar binnen. Ze hadden een nestje bovenin de kerk.
Toen we in het kroegje wat gingen eten, ontmoetten we zowaar de eerste Nederlander. Een vrouw die op een e-bike naar Santiago fietst. Op het pleintje voor de kerk speelde een Amerikaanse vrouw op een doedelzak. We hadden haar gisteren ook al gehoord in Belorado. Ik denk dat ze in iedere rustplaats een optreden doet.
Vandaag begon de dag al meteen met een strakblauwe lucht en om 9 uur was het al warm. We liepen een stuk samen met een Zwitserse vrouw die vanuit haar woonplaats was komen lopen. Ze trok een soort boodschappenwagentje met zich voort waar haar rugtas in zat. Haar rug was te zwak om een tas te dragen. En daarom deed ze het op deze manier. Als ze in Santiago is aangekomen, gaat ze vervolgens met het vliegtuig naar zuid Frankrijk om van daaruit naar Rome te lopen. De 5 maanden dat ze onderweg is, geeft haar kinderen mooi de kans om zelfstandig te worden, vertelde ze.
Het eerste gedeelte van de tocht schoot lekker op, maar daarna ging het over een pad met grote keien omhoog. Dat hield de vaart er meteen helemaal uit. Op de top aangekomen zagen we Burgos al in de verte liggen. Het duurde echter nog een hele tijd voordat we er waren. We liepen eerst over een warme asfaltweg door wat dorpjes heen. Daarna over een eindeloos grindpad langs een vliegveld. Het was inmiddels bloedheet geworden. Wat waren we blij dat we in het volgende dorpje op een terrasje in de schaduw konden bijkomen....Het laatste gedeelte ging door een groot park langs de rivier met gelukkig wat meer schaduw. We kwamen gelijk aan bij ons hotel met de 4 Fransen die we vaak tegenkomen. Alleen waren zij de laatste 10 kilometers met de bus gegaan. Ze konden niet geloven dat wij de hele afstand gelopen hadden. Maar ja....Wij zijn natuurlijk geen watjes. Nu zitten we als beloning voor deze zware dag op een mooie kamer met airco. We blijven morgen ook nog hier en kunnen dan zonder rugzak op ons gemak de stad bekijken.