zondag 27 oktober Flavignac - St. Pierre de Frugie 21.8 km.
26 oktober 2014 - Saint-Pierre-de-Frugie, Frankrijk
Starten in een stille wereld en de finish met zon en een strakblauwe lucht.
Uitgehongerd vielen we gisteravond op onze maaltijd aan. Ik, Inge, had zelfs als eerste alles op. Dat is nog nooit voorgekomen! Onze gastvrouw kookte met verse producten van eigen boerderij. Heel smaakvol.
Het ontbijt was ook heerlijk. Zelfgemaakte jam en appelsap bij een lekker verse croissant en stokbrood en zelfgemaakte kastanje pasta. Als ze patent opneemt van dit recept en het in productie brengt, zal het een groot succes zijn. Echt overheerlijk. Het is daar een goed onderkomen voor pelgrims en niet duur.
We vertrokken in dichte mist en liepen in een stille wereld over kleine boerenweggetjes. De zon deed erg zijn best en na een paar uur trok de mist op. De rest van de dag was het warm met een strakblauwe lucht.
In les Cars zijn de bakker en kruidenier op zondagochtend open en we kochten daar eten voor onderweg. Toen we het dorp uitliepen ging het al gauw weer omhoog en omhoog. De eiken hebben plaatsgemaakt voor de kastanjebomen; duizenden kastanjes lagen er op de grond. We hebben de streek Haute Vienne verlaten en zijn de Perigord ingelopen. Veel bos, kleine meertjes en veel wild. We hoorden verschillende keren jagers met hoorns en honden. Ze knalden er aardig op los. We zagen zelf een poosje later wel 5 herten aan de rand van het bos.
Om half vier kwamen we St. Pierre de Frugie binnenlopen en toen werd het toch wel spannend want het was ons niet gelukt om te bellen en we hadden geen flauw idee of we er konden overnachten. En ja hoor....De refuge was dicht. Er hing ook geen telefoonnummer aan de deur dat je zou kunnen bellen. Verderop in het dorp zou er ook een motel zijn. Dus daar maar heen. Het motel zag er akelig dicht en verlaten uit. Dan maar naar de bar een stukje verderop. Toen we daar binnenstapten zagen we zowat de hele bevolking van het kleine dorpje aan tafel zitten eten (er werd eens in de paar weken een soort dorpsmaaltijd georganiseerd, bleek later) en toen we aan de uitbater vroegen of er een mogelijkheid tot overnachten was, liep zijn moeder meteen met ons mee naar het motel. We zijn vanavond de enige bewoners van het gebouwtje. We hebben een simpele kamer en we moeten ons eigen beddegoed en handdoeken gebruiken, maar het voldoet prima.
Nu zitten we lekker gedouched en wel uit te rusten van deze mooie dag. Vanavond kunnen we een pelgrims menu nemen in de bar en morgen krijgen we daar ook ontbijt. We hebben het maar weer getroffen vandaag.
Uitgehongerd vielen we gisteravond op onze maaltijd aan. Ik, Inge, had zelfs als eerste alles op. Dat is nog nooit voorgekomen! Onze gastvrouw kookte met verse producten van eigen boerderij. Heel smaakvol.
Het ontbijt was ook heerlijk. Zelfgemaakte jam en appelsap bij een lekker verse croissant en stokbrood en zelfgemaakte kastanje pasta. Als ze patent opneemt van dit recept en het in productie brengt, zal het een groot succes zijn. Echt overheerlijk. Het is daar een goed onderkomen voor pelgrims en niet duur.
We vertrokken in dichte mist en liepen in een stille wereld over kleine boerenweggetjes. De zon deed erg zijn best en na een paar uur trok de mist op. De rest van de dag was het warm met een strakblauwe lucht.
In les Cars zijn de bakker en kruidenier op zondagochtend open en we kochten daar eten voor onderweg. Toen we het dorp uitliepen ging het al gauw weer omhoog en omhoog. De eiken hebben plaatsgemaakt voor de kastanjebomen; duizenden kastanjes lagen er op de grond. We hebben de streek Haute Vienne verlaten en zijn de Perigord ingelopen. Veel bos, kleine meertjes en veel wild. We hoorden verschillende keren jagers met hoorns en honden. Ze knalden er aardig op los. We zagen zelf een poosje later wel 5 herten aan de rand van het bos.
Om half vier kwamen we St. Pierre de Frugie binnenlopen en toen werd het toch wel spannend want het was ons niet gelukt om te bellen en we hadden geen flauw idee of we er konden overnachten. En ja hoor....De refuge was dicht. Er hing ook geen telefoonnummer aan de deur dat je zou kunnen bellen. Verderop in het dorp zou er ook een motel zijn. Dus daar maar heen. Het motel zag er akelig dicht en verlaten uit. Dan maar naar de bar een stukje verderop. Toen we daar binnenstapten zagen we zowat de hele bevolking van het kleine dorpje aan tafel zitten eten (er werd eens in de paar weken een soort dorpsmaaltijd georganiseerd, bleek later) en toen we aan de uitbater vroegen of er een mogelijkheid tot overnachten was, liep zijn moeder meteen met ons mee naar het motel. We zijn vanavond de enige bewoners van het gebouwtje. We hebben een simpele kamer en we moeten ons eigen beddegoed en handdoeken gebruiken, maar het voldoet prima.
Nu zitten we lekker gedouched en wel uit te rusten van deze mooie dag. Vanavond kunnen we een pelgrims menu nemen in de bar en morgen krijgen we daar ook ontbijt. We hebben het maar weer getroffen vandaag.
Veel wandel plezier nog.
GJ en J
probleem goed af. Trusten voor straks.
Gelukkig toch nog een slaapplaats gevonden!! Succes vandaag weer!!
Xx
Groetjes uit monnickencity